Rozwiązanie z mocy prawa umów o pracę na czas określony po 21 sierpnia 2009 r.
Już wcześniej publikowaliśmy informacje o ustawie o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców. Wskazywałem, że zmianie ulegną przepisy dotyczące umów o pracę na czas określony.
Chociaż przepisy ustawy w tym zakresie są wyjątkowo nieprecyzyjne, to znaczna część komentatorów uważa, że w dniu 22 sierpnia 2009 r. rozwiążą się z mocy prawa wszelkie umowy o pracę zawarte przez przedsiębiorców na czas określony, które wraz z poprzednimi umowami o pracę na czas określony trwały ponad 24 miesiące (chyba, że przerwa pomiędzy umowami trwała ponad 3 miesiące). Umowy o pracę na czas określony, które w tym dniu trwały krócej niż 24 miesiące, rozwiążą się z mocy prawa po upływie 24 miesięcy (w takich przypadkach również wlicza się poprzednie umowy o pracę na czas określony chyba, że przerwa pomiędzy umowami trwała ponad 3 miesiące).
Według przedstawionego powyżej stanowiska, jeśli po dacie 22 sierpnia 2009 r. taki pracownik zostanie dopuszczony do pracy i będzie ją wykonywał, to co do zasady należy uznawać, że strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony – w sposób dorozumiany, bez zachowania formy pisemnej, ale skutecznie. Warunki nowozawartej umowy (wynagrodzenie, wymiar czasu pracy, miejsce wykonywania pracy itp.) będą co do zasady identyczne z tymi z poprzedniej umowy.
Radzę więc pracodawcom będącym przedsiębiorcami dokonać dokładnej oceny wiążących ich umów o pracę, czy okres zatrudnienia pracowników na podstawie umowy o pracę na czas określony nie przekroczy dwóch lat. W takim przypadku należy rozważyć dalsze zatrudnienie tych pracowników na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony lub ewentualnie na czas wykonywania określonej pracy.
Co do ostatecznej wykładni problematycznych przepisów, poczekać będzie trzeba niestety aż do pojawienia się orzecznictwa w tym zakresie.