Znaczenie znaku towarowego dla każdego przedsiębiorcy
W Polsce po roku 1989 w gospodarce wolnorynkowej prawo do znaku towarowego zyskało istotne gospodarcze znaczenie. Zwiększyła się liczba towarów i usług. Powstał jednolity rynek w ramach Wspólnoty Europejskiej. Liczba krajów, podlegających zasadom wolnego rynku, znacznie się rozszerzyła. Gospodarka wolnorynkowa jest rodzajem gospodarki, w której przedsiębiorstwa dążą do osiągnięcia jak największego zysku i maksymalnych korzyści. Osiągane jest to poprzez służenie konsumentom i zaspokajanie ich potrzeb. To konsumenci decydują o tym, jakie miejsce dane przedsiębiorstwo będzie zajmować na rynku. Żyjąc w świecie symboli, nauczyliśmy się nie zwracać uwagi na dobra, którym nie potrafimy przypisać określonego znaczenia[1]. Znak towarowy jako dobro niematerialne, chroniący towary i usługi nim oznaczone ma ogromny wpływ na sukces gospodarczy. Tworzy gwarancję określonego standardu wybranych towarów oraz umożliwia przedsiębiorcom zachować stałą liczbę odbiorców. Jego promocja na rynku przyczynia się do poszerzenia klienteli odbiorców. Odróżniając towary jednego przedsiębiorcy od towarów innego przedsiębiorcy, znak towarowy daje nam możliwość rozpoznania danego towaru, jako wywodzącego się od konkretnego już przedsiębiorcy. Zyskuje coraz wyższą wartość marketingową, staje się istotnym środkiem ekspansji przedsiębiorstwa na rynku oraz jednym z najcenniejszych składników niematerialnych tego przedsiębiorstwa. Nie można zapominać także o tym, że znak towarowy jest także doskonałym stymulatorem rozwoju gospodarczego państwa, które służy interesom społeczeństwa.
Dla każdego przedsiębiorcy, ochrona produktów i usług w oparciu o znak towarowy stanowi priorytet w jego działalności gospodarczej. Znak towarowy jest ściśle powiązany z działalnością gospodarczą, która jest działalnością zarobkową, nastawioną na osiąganie zysku. Warto podkreślić, że kwestia znaków towarowych jest istotna nie tylko dla dużych podmiotów, prowadzących działalność gospodarczą na większą skalę, ale także dla przedsiębiorców małych, którymi z reguły są tzw. przedsiębiorcy jednoosobowi względnie działający w formie spółki cywilnej[2].
W przepisach ustawy Prawo własności przemysłowej znajdziemy odniesienia dotyczące znaków towarowych, z jednej strony do przedsiębiorstwa, a z drugiej do przedsiębiorcy. W art. 3 pkt. 3 tej ustawy znajduje się definicja przedsiębiorcy. Przez to pojęcie rozumie się, że przedsiębiorcą jest osoba prowadząca w celach zarobkowych działalność wytwórczą, budowlaną, handlową lub usługową, czyli właśnie działalność gospodarczą. Kodeks cywilny zawiera definicję legalną przedsiębiorcy w art. 43¹, która mówi, że przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Warto zauważyć, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością o charakterze niezarobkowym nie będzie miała statusu przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Status ten w tym przypadku może mieć w
rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.
Przedsiębiorcy mogą pozyskiwać znaki towarowe na potrzeby swojej działalności w różny sposób. Pierwszym wariantem jest stworzenie znaku towarowego we własnym zakresie. Drugi sposób polega na nabyciu prawa ochronnego na znak towarowy z zewnątrz lub stosownej licencji na używanie tego znaku. Do szczególnych sposobów pozyskiwania znaku towarowego należy także wniesienie do spółki aportu-wkładu niepieniężnego.
Znak towarowy jest dla wielu przedsiębiorców podstawą podtrzymania konkurencyjności na rynku. Przedsiębiorcy rywalizują ze sobą o ukształtowaną pozycję i rozwój danej marki. Znak towarowy stymuluje rywalizacje przedsiębiorców na rynku jako aktywny czynnik rozwoju gospodarczego.
Znak towarowy stanowi także nośnik renomy przedsiębiorstwa. Renoma jest nazywana jako klientela albo good will. Jest dobrem niematerialnym, które rozwija się i wzrasta wraz z sukcesami rynkowymi danego przedsiębiorstwa.
[1] A. S. Oddi, Consumer Motivation In Trade Mark and Unfair Competition Law: On the importance of Source, Villanova Law Review 1986, nr 31, s. 1 i nast.
[2]E. Waliszko, R. Golat, Znaki towarowe, Bydgoszcz-Warszawa 2006.