Wniesienie sprzeciwu do listy wierzytelności w postępowaniu upadłościowym

Jednym z najważniejszych elementów w toku postępowania upadłościowego prowadzonego przez syndyka (zarządcę, nadzorcę sądowego) jest ustalenie listy wierzytelności, tj. przygotowanie dokumentu, który w sposób wyczerpujący określa te należności, które winny być zaspokojone z majątku upadłego (masy upadłości). W przypadku błędnego lub niewłaściwego sporządzenia listy uczestnikom postępowania upadłościowego przysługują środki ochrony prawnej w formie sprzeciwu.

Zgodnie z ustawą z dnia 28 lutego 2003 roku – Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. 2003 nr 60 poz. 535 z późn. zm.) dalej zwana Ustawą, lista wierzytelności jest de facto ustalona z chwilą przekazania jej sędziemu-komisarzowi i nie podlega obwieszczeniu. „Sporządzenie listy jest czynnością techniczną, nieprzybierającą formy orzeczenia, gdyż syndyk (nadzorca sądowy, zarządca), nie będąc organem jurysdykcyjnym, nie może wydawać orzeczeń.” (Andrzej Jakubecki [w:] Andrzej Jakubecki, Feliks Zedler, Prawo upadłościowe i naprawcze, 3. wydanie, Wolters Kluwer Polska Sp. z o. o. , Warszawa, 2011, s. 555).

Jak wspomniano powyżej, lista wierzytelności w postępowaniu upadłościowym może być zaskarżona w formie sprzeciwu. Sprzeciw może zostać wniesiony w terminie dwóch tygodni liczonym od dnia obwieszczenia i ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym o przekazaniu listy wierzytelności sędziemu komisarzowi. „Zwrot ten należy uważać za równoważny z użytym w art. 255 ust. 1 określeniem „sporządzenie listy”, ponieważ […] ustalenie listy następuje z chwilą jej przekazania sędziemu komisarzowi. Jeżeli dzień obwieszczenia i dzień ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym są różne, co jest zasadą, termin do wniesienia sprzeciwu należy liczyć od daty późniejszej. Termin do wniesienia sprzeciwu ma charakter terminu procesowego, skoro jego uchybienie prowadzi do odrzucenia sprzeciwu (art. 257 ust. 1)”( Andrzej Jakubecki [w:] Andrzej Jakubecki, Feliks Zedler, Prawo upadłościowe i naprawcze, 3. wydanie, Wolters Kluwer Polska Sp. z o. o. , Warszawa, 2011, s. 556).

Sprzeciw od listy wierzytelności, zgodnie z art. 256 Ustawy, może zostać wniesiony przez

(1) każdego wierzyciela umieszczonego na liście – co do uznania wierzytelności (art. 256 ust. 1 Ustawy)

(2) każdego, komu odmówiono uznania zgłoszonej wierzytelności (art. 256 ust. 1 Ustawy)

(3) upadłego, jeżeli sporządzona przez syndyka lista nie jest zgodna z jego wnioskami lub oświadczeniami (art. 256 ust. 2 Ustawy).

Sprzeciw co do uznania wierzytelności na liście może dotyczyć wierzytelności wnoszącego sprzeciw oraz również należności innego wierzyciela.

Natomiast sprzeciw co do odmowy uznania wierzytelności może być wniesiony i dotyczyć należności tylko tego wierzyciela, któremu odmówiono jej uznania w całości lub w części. „Przez odmowę uznania rozumieć należy nie tylko pominięcie zgłoszonej wierzytelności, ale także umieszczenie jej na liście w sposób sprzeczny z żądaniem wierzyciela, np. zaliczenie jej do innej kategorii, pominięcie związanych z wierzytelnością zabezpieczeń itp.” (op. cit).

Upadły z kolei może wnieść sprzeciw co do uznania lub co do odmowy uznania wierzytelności jednakże tylko w zakresie sprzeczności listy z jego wnioskami lub oświadczeniami (art. 256 ust. 2 Ustawy). Może to dotyczyć np. oświadczeń upadłego co do uznania przez niego zgłoszonych wierzytelności. Wobec powyższego, prawo do wniesienia sprzeciwu nie przysługuje upadłemu, jeśli mimo wezwania przez syndyka (zarządcę, nadzorcę sądowego) w trybie art. 243 ust. 1 Ustawy – nie złożył on oświadczenia co do uznania bądź odmowy uznania wierzytelności. Nie dotyczy to sytuacji, gdy niezłożenie tego oświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od upadłego.

W sytuacji, gdy wierzyciel dokonał zgłoszenia wierzytelności, zaś syndyk (nadzorca sądowy, zarządca) nie wypowiedział się na liście w tym zakresie, np. nie uznając wierzytelności albo nie odmawiając jej uznania – sprzeciw nie wywoła zamierzonych skutków prawnych. Wówczas, sprzeciw zostanie odrzucony na podstawie art. 229 Ustawy w zw. z art. 370 Kodeksu postępowania cywilnego.

Sprzeciw powinien wskazywać zaskarżoną wierzytelność oraz zawierać wniosek co do uznania albo odmowy uznania wierzytelności wraz ze wskazaniem dowodów na jego poparcie (art. 257 ust. 1 p.u.n.), a ponadto odpowiadać wymaganiom formalnym pisma procesowego w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z art. 75 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sadowych w sprawach cywilnych z dnia (Dz.U. 2005 nr 167 poz. 1398 z późn. zm.) sprzeciw podlega opłacie stałej w wysokości 200 zł.

Jeżeli sprzeciw nie odpowiada wymaganiom ustawy albo jest spóźniony, podlega odrzuceniu przez sędziego komisarza postanowieniem (art.  257 ust. 1 Ustawy). Przed  odrzuceniem sprzeciwu sędzia-komisarz nie wzywa do usunięcia jego braków.

Jednakże prawo do wniesienia sprzeciwu przysługuje ponownie, w terminie tygodnia od doręczenia postanowienia o odrzuceniu  sprzeciwu. Jeżeli sprzeciw ten nie zawiera braków, wywołuje skutki od dnia wniesionego odrzuconego sprzeciwu (art. 257 ust. 2 Ustawy). „Jeżeli w powtórnie wniesionym sprzeciwie nadal istnieją braki formalne, sędzia-komisarz odrzuca go, co nie stoi na przeszkodzie ponownemu wniesieniu sprzeciwu, ale w takim razie sprzeciw nie wywiera już skutku wstecznego. Nie ma natomiast powodów, aby w świetle art. 257 ust. 2 wnioskować, że sprzeciw może być wniesiony tylko dwa razy. Oczywiście jednak kolejny sprzeciw musiałby zostać wniesiony w terminie określony w art. 256, co jest mało prawdopodobne” ( Andrzej Jakubecki [w:] Andrzej Jakubecki, Feliks Zedler, Prawo upadłościowe i naprawcze, 3. wydanie, Wolters Kluwer Polska Sp. z o. o. , Warszawa, 2011, s. 556).

Gdy sprzeciw został wniesiony w terminie, opłacony i nie ma braków formalnych, podlega merytorycznemu rozpoznaniu przez sędziego komisarza na rozprawie. Od postanowienia sędziego komisarza w przedmiocie rozpoznania sprzeciwu przysługuje zażalenie w terminie siedmiu dni do sądu upadłościowego jako sądu II instancji. Orzeczenie sądu upadłościowego jest ostateczne.

Jeżeli sprzeciwu nie wniesiono lub rozpoznano prawomocnie wszystkie sprzeciwy, sędzia komisarza wydaje postanowienie o zatwierdzeniu listy wierzytelności (art. 260 Ustawy). Po zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego wyciąg z listy wierzytelności zatwierdzonej przez sędziego komisarza wraz z klauzulą wykonalności stanowi tytuł wykonawczy (art. 264 ust. 1 Ustawy).

Komentarze |0|

Legenda *) Pola oznaczone gwiazdką są wymagane
**) Możesz używać tych znaczników i atrybutów HTML: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>